WINTERSLAAP
Nog steeds ervaar ik een leven van een man alleen als iets aparts.
Zoals nu, de winter induiken met kouwe voeten in bed is toch een aparte ervaring. Niet meer een por in mijn zij krijgen ter versterking van de zin ‘ga weg met die voeten’ is een gemis.
Mijn meezingen kan vrij ongestoord gebeuren, niet meer de kreet ‘zeg ’t kan wel wat minder, denk aan de buren’.
Wil je koffie vraag je nu alleen aan jezelf, zoals je alles vertelt aan jezelf. Inderdaad je praat tegen maar ook met jezelf en je bent het vaak eens met
jezelf, geen discussie en dat is jammer. Gelijk hebben is niet het grootste goed in een huwelijk.
Wat eten we vanavond, vraag ik ook alweer aan mezelf. Nou ben ik geen lastige eter dus daar kom ik wel uit. Niet dat ik eten onbelangrijk vind, nee ook een man alleen wil lekker eten en gezellig. Gezellig.hoe krijg je dat nou voor elkaar, nou gewoon aan tafel net zo als vroeger met twee. Kleedje, bordje, schaaltje, bestekje, kortom aangekleed. Bijzondere dag? Bloemetje op tafel en vooral een muziekje maar behoefte!
Natuurlijk is het allemaal schijn, ja, schone zijn, maar het werkt wel!
In de bestrijding tegen eenzaamheid, als dat nodig is, zoeken mensen de communicatie op en het het is verrassend te zien hoe de mensen van de Ouderen Academie gebruik maken van moderne apparatuur zoals iPhone, iPad, Laptop en ook dit werkt!
Persoonlijk ging ik vandaag even in de fout. Wij hebben een groeps What’s app en daar kunnen de aangesloten leden op appen. Appen, je weet toch wel wat appen is, lijkt op mailen en is heel makkelijk, Direct contact.
Wat schrijf ik om 11 uur? He zijn jullie in winterslaap?
Wat krijg ik één minuut later terug?
‘Ik was om 8 uur al bij AH .’
Winterslaap had ik gekozen als titel voor een nieuw verhaal.
Zoiets van zou je niet nu in je bed willen stappen, op je goeie zij gaan liggen, je ogen stijf dicht doen en slapen alsmaar slapen totdat het licht van het voorjaar je warm en wakker maakt.
Maar dat is voor de Ouderen Academie geen optie, die willen bij de tijd blijven, meedoen als het weer kan. Leuk toch!
Bert