ALTIJD VERRASSEND
GELOOF, HOOP EN LIEFDE
Dat waren de woorden waarmee mijn vader en moeder in 1937 trouwden.
Mijn moeder Nederlands Hervormd, mijn vader Doopsgezind.
Een kerkelijk huwelijk dus, maar daarna was er geen hoofdrol voor de kerk. Mijn ouders waren kritische mensen, bewust kiezend voor vaste normen en waarden in het leven.
Het was een tijd van angst, gevaar en onzekerheid. Met een dreiging vanuit Duitsland voor heel Europa.
Op 10 mei 1940 werd de angst bewaarheid het was oorlog.
In een mooie wit beklede wieg lag ik in mijn luiers, onbewust van alle gevaren.
Mijn ouders laveerden door de vijf oorlogsjaren heen. Met het geloof in vrede en hoop voor een toekomst gelardeerd met hun liefde.
Op 5 mei 1945 begon langzaam het normale en toch vernieuwde leven.
Vandaag, oktober 2020, hebben we ook hoop, geloof en liefde in de veronderstelling dat het virus wordt overwonnen.
Dat moet je ook niet overdrijven.
Net als bij start van een herrijzend Nederland in 1945 werden fouten gemaakt. Daardoor duurde het lang voor het echte leven voor de mensen er kwam.
Zo ontwikkelde zich een leven in Nederland waar het niet op kon, de bomen groeiden tot in de hemel, alles kon voor de meeste mensen.
En nu? Maatregelen die het leven van de mensen sterk beinvloeden.
Noodzakelijk, maar dat beseft niet iedereen. Wat “gewoon”was is nu onmogelijk, logisch.
De wereld draait door, maar trillend bij iedere wenteling.
De tijd schrijdt verder en je mag hopen dat het normale leven weer komt, alhoewel het zal toch anders zijn, soberder misschien.
Of leert de mens nooit?
Bert