AS JE ME NOU
Dit waren de vaste vier woordjes die mijn oma gebruikte als ze zich verbaasde, verontwaardigd was of niet meer wist wat ze moest zeggen.
In de loop der tijden hoorde ik vaak synoniemen zoals krijg nou wat of wat heb ik nou aan me kar hangen. Allemaal uitdrukkingen van mensen die het niet begrijpen.
Vaak duidt het ook op onmacht, er gebeurt iets, er wordt direct wat besloten, gezegd of geschreven wat indruist tegen normaal.
Dikwijls gaat het om beleid. Beleid moet duidelijk zijn, voor iedereen herkenbaar en vooral eerlijk zijn. Vrij van discriminatie.
Neem nou bijvoorbeeld het regeringsbeleid. Een regering in Nederland is altijd een coalitie kabinet van tenminste twee, maar ook wel van meer politieke partijen. Die maken na de verkiezingen een regeerakkoord.
Daarin wordt het verkiezingsprogramma gebruikt van de deelnemende politieke partijen. Dat is moeilijk zat. Het is altijd een compromis dat op een spel lijkt. Zoals bij kwartetten, geef mij nou dat, dan krijg jij dit.
Een kabinet dat uit één partij bestaat zal in Nederland niet snel gevormd worden. Nederland is versnipperd in veel partijen. Het is ook zeer gemakkelijk een politieke partij op te richten.
Soms is het zelfs komisch om te zien hoe een nieuwkomer zich presenteert. De vele voorbeelden tonen aan dat een nieuw partij zich zelden lang kan handhaven en weer net zo snel verdwijnt als toen zij kwam.
Nog ongeloofwaardiger wordt het als de leider van een nieuwe partij bij de volgende verkiezingen weer leider wordt van een andere, nieuwe, partij.
Een nieuw gezicht in een ouwe zak?
Mijn oma zou zeggen as-je-me-nou, dat kan toch niet?
Ja oma, dat is nou nep-democratie!
bert