NIET TE STUITEN…..
Het gebeurt mij vaak. Wanneer ik op een plek kom waar ik met één ander mens samen kom. Voorbeeldje? Bushalte.
Met de in acht genomen corona regels van anderhalve meter en mondkapje in een glazen hokje staan we te wachten op de bus.
Zij: wat duurt het weer lang he meneer
Ik: hij komt heus wel, ik denk nog een paar minuten
Zij: u hep makkelijk praten meneer, u hep geen zere benen maar ik heb gisteren mijn spataderen weg laten halen, ze zaten er al jaren, ik ben blij dat ik ze kwijt ben maar staan en zo lang, dat is lastig nog meneer
Ik: ja dat geloof ik…
Zij: as je het niet hep meegemaakt weet je er niks van, hep u kwaaltjes u ziet er wel jong uit maar ik denk toch dat u op leeftijd bent, met die stok en ik zag u al struikelen , nee u hep ook last van de ouwe dag, toch?
Ik: nou ja de ouwe dag komt met gebreken he zeggen ze…
Zij: da’s waar me zuster heeft een maagzweer zo maar ineens maar ja ze hep ook geen leven bit die goozer, haar man bedoel ik, veel drinken en zo begrijpt u?
Ik: Ah, daar komt de bus aan, ga uw gang stap in.
Zij: kijk nou een echte heer, dat bint u meneer
Als ik ook instap zie ik haar al wenken en ze roept:
Zij: kijk een mooi plaatsie meneer
haar heupen vlijen zich tegen de mijne en ze gaat verder met haar verhaal
Zij: ach meneer over me zuster ken ik zoveel vertellen, niet te geloven.
Ze heeft een klein huissie en de’r man werkt niet dus ze krijgt ook geen groter huis met drie kinderen, het is me wat meneer.
Waar zijn we nou,oh de volgende halte is voor mij, jammer ik zat zo gezellig met u te kletsen, misschien zien we mekaar nog wel weer, mag ik er effe langs dank u een echte heer, dat bint u, dag meneer…
Als ze uitgestapt is loopt ze nog even langs de bus, ramt op het raam en roept :oehoe tot de volgende keer meneer.
Ik weet niet meer of ik terug gezwaaid heb.
WAAR BLIJFT DE BUS