daar kom ik vandaan
EEN DAG UIT HET LEVEN VAN EEN MAN ALLEEN (2)
Zo’n dag kan lang duren. Behalve als je er iets aan doet. De ochtend is alweer voorbij nu werken aan de lunch.
Zo’n vierenvijftig jaar was de lunch het hoogtepunt van de dag als we alle drie thuis waren. Eitje erbij, plakje kaas, plakje vleeswaar, smeerkaas.
Vaste prik maar vertrouwd en gezellig thuis.
Nu man alleen. Twee sneetjes brood, Soms een plakje kaas maar veelal zoet beleg, bijzondere jam, gember in variaties, eitje soms, maar ook een kopje soep met een toastje, in ieder geval de gezelligheid bleef, ook in z’n eentje.
Uit zijn plannen er iets van te maken toverde hij een lunch voor één gast uit de theatergroep.
Vierenvijftig jaar had hij gezien hoe zijn vrouw een perfecte gastvrouw was in alle omstandigheden. Een kleine setting als het moest maar zij kon thuis ook groot uitpakken. Haar specialiteit de appeltaart
Bij bijzondere gebeurtenissen was zijn vrouw altijd de initiatiefneemster om buiten de deur met vrienden te feesten.
Hij had de moed als man alleen, om ook initiatief te pakken en een aantal theatervrienden uit te nodigen. Of het nu simpel een koffie uurtje was of een eenvoudige lunch werd.
Hij was nooit bezig geweest om na te gaan hoe het zou zijn als hij alleen kwam te staan. Wie wel?
Wel voelde hij aan dat je vooral iets moest blijven DOEN.
Ook plannen maken was een must.
Zo trachtte hij een interview voor elkaar te krijgen met een geremnomeerd schrijfster. Dat het uiteindelijk niet lukte doet niets af aan de energie en zelfvertrouwen die hij kreeg, in zijn eentje.
De corona crisis en zijn gezondheid remde hem helaas af. Maar de gedachte in een goed man alleen leven voor hem en zijn omgeving liet hij niet los. Mens durf te leven, zijn motto.
Er kwamen zo veel nieuwe zaken op hem af maar daarover meer de volgende keer. Zoals vervoer, financien, levensbehoeften, vertier, contact houden en versterken met anderen, kortom een gala van mogelijkheden om te leven als man alleen.
29/8 Bert