DAAR GAAT-IE WEER ONBEZORGD
Niks te klagen
Soms valt het leven wel mee, soms valt het tegen. Dan wordt er geklaagd.
Het valt op als er tevredenheid is. Iemand die gewoon zegt “dank-je-wel”.
Dank voor wat je deed voor mij, dank voor je begrip, dank voor je steun dank dat je er was, dat zijn klanken van voldoening en tevredenheid die een ander blij maken.
Er zijn ook mensen die denken altijd in de verkeerde hoek te staan. Een hoek vol onbegrip, verwijten, ongeloof, beter weten, afkeer, buiten staan, totale ontevredenheid, de hele wereld is tegen dat mens in de hoek, denkt-ie.Niets kan dat mens tot andere gedachten brengen Horens doof.
Geen enkel compromis kan dat veranderen.
Als ik moest kiezen tussen die twee mensen, koos ik absoluut voor dat mens dat voor tevredenheid ging. Geen Jan Doedel, maar een kritisch en realistisch mens dat voor en tegen goed kan afwegen en tot een besluit komt waarin iedereen zich in kan vinden.
Heb ik zelf dan niks te klagen? Kritisch en realistisch ben ik zeker wel en met die instelling voorkom ik klagen.
Grote zaken als mensenrechten, gelijkheid voor iedere mens op deze aarde zijn grote zaken die je als individu nauwelijks kunt beinvloeden, maar SAMEN wel, onrecht mag niet bestaan.
Bestaat het wel, mag je klagen. Maar alleen als je ook een oplossing kunt voorstellen.
Niet zoals een bekend politicus in de tweede Kamer doet: alleen maar schreeuwen, klagen en met lege handen als het gaat om de oplossing.
Bert