MAN ALLEEN (2)

8 nov
Groen landschap

DAAR STOND IK DAN

EEN SERIE VERHALEN WAARIN HET AVONTUUR VAN MAN ALLEEN CENTRAAL STAAT.

Aflevering 2 Daar sta je.

Een begraafplaats kan er mooi en rustgevend uitzien. Er zijn mensen, zoals mijn vader, die in een moeilijke levensperiode de begraafplaatsen afliep juist voor zijn rust terug te vinden.

Maar zoals ik er nu stond op de mij bekende Oosterbegraafplaats in Amsterdam, bekroop mij een gevoel van een diep afscheid.

Niets herinnert mij nog aan mijn jongenstijd toen het gebeurde dat ik met de kinderen uit mijn klas hier op deze plek de graven bekeek, de namen aflas van de stenen van hen die hier begaven lagen. Onze aanwezigheid daar was streng verboden, maar doordat de sloot om de begraafplaats heen was bevroren was de bereikbaarheid gemakkelijk.

Op de begraafplaats was nu een crematorium bijgeplaatst en daar

was het waar ik afscheid nam van mijn vrouw. Samen met veel andere mensen, familie, maar ook met dierbare vrienden en kennissen.

Daar stond ik nu. Wachtend op de grijze limousine waarin Yvonne naar haar laatste rustplaats werd gebracht. Het leek allemaal zo geregisseerd, zo normaal ook, dit was de afsluiting van een mensenleven. Dat afscheid moest mooi zijn. Een toegevoegde laatste herinnering aan de reeks van gedenkwaardige lieve momenten uit ons leven samen, vierenvijftig jaar.

Daar stond ik nu. Het afscheid was mooi, met muziek, toespraken en ja met bloemen en mijn diep ingrijpend gevoel van alleen zijn.

Ondanks de warme belangstelling van mensen stond ik alleen.

Bert

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *