AMSTERDAM
Over Amsterdam is zo veel te schrijven. Deze keer wil ik schrijven over de Amsterdamse humor. Is dat zo apart? Ik hoor het je vragen en ik zeg JA. Een echte Amsterdammer herken je direct aan wat hij zegt en hoe hij het zegt….direct.
Ooit ging ik met de tram naar mijn werk. Altijd druk in de tram. Het achterbalkon was vol, heel vol. Natte regenjassen maakten het onaangenaam.
“kolere hé, het lijkt wel of ik onderin een zak patat zit”
Zo maar een passagier die verdrukt werd op het achterbalkon. Een Amsterdammer, wie anders?
Of op mijn werk (de Bank) aan de balie.
“Dag mevrouw, u wilt storten?”
“ja, maar wat is de rente?”
Ik noemde het percentage. Dat valt de cliënte erg tegen.
“wat, zo weinig, meen je dat nou?”
“Ja mevrouw, dat is het percentage van de spaarrekening rente
“ach maar jongen dat is me te weinig hoor. Weet je, ik bewaar het wel waar ik het verdiend heb,
Mijn vragende en misschien ook wel nieuwsgierige blik in mijn ogen, verleidde haar tot een antwoord.
“nou jongen, wat dacht je, onder mijn matras natuurlijk”.
En zo trippelde de cliënte driftig de deur uit het Damrak op. Humor.
Een Amsterdammer herken je altijd aan zijn of haar snelle reactie. Zonder lang na te denken flapt het antwoord eruit.
Meestal eerlijk en en rechtuit. Maar ook wel eens compromitterend.
Je komt het overal en bij iedereen tegen, te pas en on te pas.
Er is een tijd geweest dat ik als gepensioneerde naar Amsterdam trok. Dat was altijd de Jordaan. In de bus er naar toe zat ik me al te verheugen. Het was of ik op bezoek ging bij vrienden.
Na mijn traditionele wandelrondje om de Wester, waar ik het beeld van Willy Alberti weer bewonderde als ik het vond tenminste, ging ik snel naar de zaak waar koffie en een lekker broodje op het menu stonden.
Ik werd begroet of de verloren zoon binnenkwam.
De man achter de de tap sprak tot één van de medebezoekers:
“dat is Bert, hij is geëmigreerd naar Mijdrecht en komt af en toe hier voor een bakkie koffie”.
Toen ik later weer in de bus zat, genoot ik nog na van al de verhalen die ik in de afgelopen uren had gehoord. Verhalen die barstensvol met Amsterdamse humor waren gelardeerd.
De humor is een vast onderdeel van het leven in de Jordaan en ……
“waar ben jij geboren Bert?” de vraag was onverwacht aan me gesteld, geen tijd voor nadenken en dus “Betondorp Henk”. Waarop de man achter de tap zei :”dat is geen Amsterdam.”
Bert