SCHRIJVEN BLIJFT MEDICIJN
Zo is het begonnen: van me afschrijven en publiceren op mijn Blog, 25 jaar geleden. Bert’s Verhalen. Daarna was ik trots dat bijna iedere dag op dat Blog een verhaal verscheen. Gelezen door tientallen mensen.
De afgelopen jaren is er veel gebeurd. Deelname aan een Onbegrensd Theater, kennisgemaakt met lieve mensen, leeftijdsgenoten.
Maar ook het moment dat ik man alleen werd. Als in een film ging dat moment voorbij.
Nu is het tijd om al die dagen van me af te schrijven, zonder publicatie, echt voor mezelf, voor ingewijden. Maar ook het moment om weer te schrijven voor iedereen.
De verhalen van toen worden vervangen door de avonturen van nu, zoals
NOG NOOIT GEDAAN
Dat mannetje waar alles voor werd gedaan is nu man alleen. Gezegd moet worden dat hij weer alles heeft gedaan om zoveel mogelijk hulp te krijgen in zijn nieuwe status.
Maar hij maakt er ook een avontuur van. Zo veel hij kan probeert hij nieuwe zaken aan te pakken. Dat wat hij nog nooit heeft gedaan wordt een uitdaging voor hem om het zelf te doen. Altijd met gevraagd advies aan anderen.
Als hij schrijft gaan er gedachten door zijn hoofd. Hij denkt weer aan al die 54 jaren dat ze samen waren. In voor en tegenspoed was er gezegd op de huwelijksdatum in september 1964 in het oude stadhuis in Amsterdam.
Die voorspelling is helemaal uitgekomen. Maar de gedachten blijven toch hangen bij de mooie tijden.
Het eerste geschrift wat hij schreef kreeg de titel “Wat een leven”.
Na een hartinfarct en operatie in 1995 had hij mee gekregen dat het de moeite waard is om te leven met alles wat er om je heen gebeurt.
Waarbij de gein altijd een belangrijke toon geeft aan dat leven. Zonder hunor, zonder plezier en volle verwachting van de goede kanten van het leven heeft het leven pas zin. Mens durf te leven, een lied waarin zoveel inspiratie voor dat joch uit Betondorp zat.
Bert 26.8.2020