ERGENS IN GELOVEN
MET HART EN ZIEL
Als een mens een hobby heeft, naast zijn verplichte activiteiten, is zijn vrije tijd gevuld, vaak met een specifieke liefhebberij.
Postzegels verzamelen zal vandaag de dag niet veel meer voorkomen.
In de digitale wereld wordt bijna geen brief meer verzonden en zo ja gaat dat zonder zegels.
In mijn jonge jaren heb ik die hobby ook gedaan. Boeken en schriften vol met zegels, uit landen als Nederland en wat nu Indonesie heet, maar ook uit Polen, Duitsland en Frankrijk. Waarom die keuze? Het was geen keuze maar door toeval kocht ik die in de winkel, dat kon, maar mooier was om op de “postzegelmarkt” te ruilen met of zonder een gulden erbij, onder andere op de Westermarkt in Amsterdam.
Maar je kreeg ook dikwijls postzegels van mensen om je heen, die in een ruilschrift gingen.
Het kon er fanatiek te keer gaan in die hobby wereld en dat kwam door het geld dat er in omging. Dat stond me tegen. Daarom verkocht ik mijn serie aan een liefhebber. Hoe hypocriet.
Voor velen was sport ook een hobby. In de jaren na 1945 was er een explosie aan nieuwe sportvelden- en zalen en dat groeide uit tot een ontspanning voor vele mensen.
In de culturele hoek werd het bespelen van een muziekinstrument ook gerekend tot een hobby.Hoe dat zich heeft ontwikkeld is nu nog te zien en te bemerken. Bandjes, allerlei soorten muziek is tegenwoordig niet weg te denken. Sterren komen, sterren gaan.
Een hobby is meer een uitvoering geven aan je kwaliteiten op een bepaald gebied, het geeft je persoonlijkheid een invulling.
Het kan uitgroeien tot een gave die naar professionaliteit stijgt.
Maar in het kleine jongetje van toen dat met een onbeschadigde postzegel loopt te leuren, is geen keiharde handelsman ontstaan, maar een jongste bediende bij de bank.
1/9 Bert